VRO zijspan: mobiel dankzij een extra wiel
Op uitnodiging van de KNMV namen leden van de Stichting Mobiliteit voor Gehandicapten deel aan een VRO Zijspan in Lelystad. Een zijspan is voor hen de enige manier om met een motor te rijden, maar alle drie doen ze het met grote liefde. Zonder mijn ongeluk zou ik niet zijn gaan zijspan rijden. Dat zou een gemis zijn geweest.
Nico Buijs, Triumph Trident 900
In de jaren 70 heb ik gewoon motor gereden, maar na mijn ongeluk kon dat niet meer omdat ik mijn rechter been niet kan gebruiken. Ik had het eerst eigenlijk al afgeschreven, maar mijn broer rijdt ook motor en daardoor bleef het kriebelen. Toen ben ik gaan zoeken: misschien een trike of toch een zijspan. Het werd dus een zijspan. Het was in het begin niet makkelijk, maar het was voor mij de enige manier om met een motor te blijven rijden. De mensen van ons groepje tijdens de cursus kende ik en de dingen die je elkaar vertelt, zijn heel herkenbaar. We hebben allemaal hetzelfde traject gevolgd om te kunnen rijden. Ik kwam net terug uit Luxemburg en daar had ik heel wat bochten gereden. Daarom was deze dag ook erg goed, om te kijken hoe je bochten beter aansnijdt en wat je moet doen als de bak omhoog komt. Het was best een vermoeiende dag, maar zo’n cursus zou sowieso voor iedereen goed zijn. Je krijgt toch een bevestiging van dingen die je goed en fout doet.
Aschwin Kraal, Suzuki GSX1300R Hayabusa
Sinds mijn zestiende zit ik in een rolstoel omdat ik mijn benen niet meer kan gebruiken en ik had dus nooit motor of brommer gereden. Sinds 2001 rijd ik nu met een zijspan. Omdat ik zo extra mobiel ben en omdat ik altijd al gek was van motoren. Vanaf het begin ging het me vrij gemakkelijk af en misschien was ik ook extra gemotiveerd om het te leren. De cursus heb ik met mijn vriendin in het zijspan gedaan. Soms zit ze wel eens achterop, maar ze zit liever in het zijspan en ik heb dat ook liever. Ik voel ook een soort extra verantwoordelijkheid voor haar in het zijspan. Ik zat ook al wel een tijdje te denken over deze VRO en toen de uitnodiging kwam, kwam dat goed uit. Ik heb weer meer inzicht gekregen in het bochtenwerk en kijktechnieken. En die verkanting… Om daar achtjes op te rijden, dat was best pittig. Maar dat is zijspan rijden, hè.
Maurice Fien, BMW R1200GS Adventure
In 1999 kreeg ik een motorongeluk en moest mijn rechter been boven de knie worden geamputeerd. Ik was nogal een fervent motorrijder en ook na het ongeluk moest en zou ik motorrijden. In 2000 ben ik begonnen met zijspan rijden, zo’n 10.000 kilometer per jaar. Nu ben ik ‘verplicht’ om met een zijspan te rijden, maar als ik het ongeluk niet zou hebben gehad, had ik het waarschijnlijk nooit gedaan. En dat zou toch een gemis zijn geweest. De rijtechniek is totaal anders, geen bocht is hetzelfde. Het is hard werken. Tijdens de cursus regende het en eigenlijk was dat wel prima. Het mooie ervan was namelijk dat je weer eens merkt dat de remtechniek op een natte weg anders is. Het hellinkje vond ik ook wel interessant. Ik heb wel vaker in de bergen gereden, maar een helling met een verkanting van 35 graden had ik nog niet meegemaakt. Spannend en uitdagend tegelijk. Ik heb me prima vermaakt en het was goed om weer wat zaken op te frissen.
Vincent de Jonge, Suzuki GSX1000G
Omdat ik na gezinsuitbreiding toch wilde blijven motorrijden, heb ik een zijspan gekocht. Via Maurice kwam ik ook bij de cursus terecht. Ik was de enige zonder beperking en ik heb groot respect voor de manier waarop de andere drie deelnemers met hun zijspan en hun belemmering om gaan. Het was ook voor mij een gave dag, toch ook een aanrader voor iedereen die zijspan rijdt.
